In dit boek schrijft Ellemieke Vermolen over haar zoontje Josha, die zes jaar geleden stil werd geboren.
“Mijn schrijfproces komt langzaam tot een einde. Het was een emotionele rollercoaster. Wat een mooie reis. Ik heb veel gehuild, tranen van verdriet, gemis, maar ook van dankbaarheid. Ik ben dankbaar dat ik mijn verhaal mag gaan delen met jullie. Dit is mijn zielsmissie.”