Samen herdenken of alleen?
Samen herdenken is fijn en troostend. Soms is het ook goed om het alleen en in stilte te doen, in je eigen huis.
Susan van der Beek geeft u een meditatieve schrijfoefening uit haar boek ‘Hartmama’. U kunt deze oefening doen voor een jong overleden ouder, maar hij is ook toepasbaar voor een andere overledene die u lief was:
- Ga ergens zitten waar niemand je stoort en maak het comfortabel voor jezelf. Neem je notitieboekje en een pen en ga schrijven.
- De zin waar je mee begint is: “Als ik jou nog kon zien, dan zou ik…“.
Vul deze zin aan met het eerste dat in je opkomt. Je schrijft steeds opnieuw deze startzin op en vult hem aan. - Dit herhaal je vijf minuten (zet een timer/wekker). Het is belangrijk dat je niet nadenkt, maar gewoon schrijft wat er in je opkomt. Houd je pen op het papier. Als er geen zin in je opkomt, schrijf je dat gewoon op: er komt nu even geen zin. Door associaties kom je steeds op een diepere laag, je roept als het ware je diepste onuitgesproken verlangens op. Jij weet wat je nodig hebt. Huil maar als je voelt dat je wilt huilen.
- Stop met schrijven als de timer/wekker gaat.
- Loop even rond, zet een kop thee voor jezelf en strek je lijf even.
- Lees eens terug wat je hebt opgeschreven. Jouw woorden, jouw gevoel, jouw leven.
Deel je tekst met iemand die je lief is. Lees het voor en laat je voorlezen. Luister aandachtig. Als je het fijn vindt, kun je deze oefening na een dag nog een keer herhalen. Kijk dan eens wat er gebeurt als je start met de zin: “Nu ik jou niet meer kan zien, wil ik…“.