Vrijwillig op bezoek gaan bij een onbekende die op sterven ligt. Lies en Diana doen het. Er zijn meer mensen nodig zoals zij.
Ergens aanbellen en niet weten wat je aantreft. Zo is het niet, corrigeert Diana Brouwer (47) uit Zierikzee. Ze is nu twee jaar vrijwilliger in de palliatieve zorg, dat betekent dat ze bij mensen langsgaat die op sterven liggen. ‘Je wordt van tevoren ingelicht waar je naartoe gaat en je krijgt een training’, zegt Diana.
Voor Lies Hanse (75) uit Brouwershaven ging het anders. ‘Toen mijn echtgenoot was overleden, kwam er een moment dat ik bij mezelf dacht: waar dien ik nog voor? Zelfs mijn hobby’s vond ik niet meer leuk, omdat het niet genoeg was. Het was niet zinvol. Je wilt iets betekenen. En toen dacht ik: ik heb behoefte om te zorgen. Nodig zijn, dat wilde ik.’ Dat was twaalf jaar geleden. Nu kookt ze in het hospice, doet allerhande huishoudelijke taken en zorgt zowel voor de cliënten in het Kaaskenshuis als voor mensen thuis.